Με το νόμο ή με τον «τσαμπουκά»;

Μετά από αδιαφορία δεκαετιών από την πλευρά του αστικού κόσμου, τώρα εξ ανάγκης υποχρεώνεται ο καθένας ατομικά ή μέσω φορέων, να πάρει θέση...

Αφού επί δεκαετίες δεν υπήρξε προβληματισμός στον αστικό κόσμο, για συμπεριφορές που εξέφευγαν των ορίων του νόμου, τώρα εξ ανάγκης υποχρεώνεται ο καθένας ατομικά ή μέσω φορέων, να πάρει θέση. Οι αναμενόμενες αντιπαραθέσεις δεν θα μείνουν πλέον στα λόγια. Ήδη, πολιτικοί φορείς το λέγουν απροκάλυπτα. Αλλά το δείχνει και ακολουθούμενη πρακτική.
Λόγω ατονίας -να το πω κομψά- του κρατικού μηχανισμού δημιουργήθηκαν αγεφύρωτες αντιθέσεις στον ελληνικό λαό, που είναι σίγουρο πως θα προκαλέσουν συγκρούσεις. Και όταν στις διαφορές εμπεριέχεται και ο ιδεολογικός παράγοντας, τότε τα πράγματα γίνονται σοβαρά.
Παρακολούθησα με προσοχή τη ροή του λόγου του συνδικαλιστή των απεργών της Χαλυβουργίας. Προσέξτε πώς έχει εμπεδώσει αυτός ο άνθρωπος την σοβιετική ιδεολογία και με πόση συνέπεια την ακολουθεί. Μιλούσε συνεχώς, αναφερόμενος στους αστυνομικούς, με περισσή περιφρόνηση αποκαλώντας τους «δυνάμεις καταστολής». Αυτός είναι όρος στερεότυπος, για να απαξιώσουν το έργο της Αστυνομίας.
Κατ' αρχήν, τα νέα παιδιά που απαρτίζουν το σώμα της Αστυνομίας, δεν είναι παιδιά εφοπλιστών, ούτε κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών, ούτε κομματικών στελεχών, ούτε επαγγελματιών «προοδευτικών». Είναι παιδιά μικροαστικών ή φτωχών οικογενειών, που αμείβονται πενιχρά, παίζουν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα και υποχρεώνονται να δέχονται τους προπηλακισμούς κάθε αλητήριου, που παριστάνει τον σπουδαίο εν μέσω πλήθους γνωρίζοντας ότι έχει ασυλία.
Και ταυτόχρονα, μεγάλος αριθμός αυτών των παιδιών τραυματίζεται, χωρίς κάποιος μεγαλοσχήμονας να τους επισκεφθεί, έστω, ενώ αν πρόκειται για λαθρομετανάστη, τότε σύμπας ο «προοδευτικός» κόσμος θα επιδείξει το ενδιαφέρον του.
Δεν είναι λοιπόν «δυνάμεις του νόμου» οι αστυνομικοί, αλλά «δυνάμεις καταστολής». Δεν ρωτώ πώς ήταν οι αστυνομικοί στις σοβιετικές χώρες. Είναι γνωστό. Αλλά σκέφτομαι, πώς κατάφερε η προπαγάνδα να μολύνει κάθε τι. Η μαμά, για να πείσει το παιδί να καθίσει φρόνιμο ή να φάει το φαγητό του, το απειλούσε με την επωδό «θα φωνάξω τον χωροφύλακα», ενσταλάζοντάς του σιγά-σιγά το μίσος για έναν υπηρέτη του αστικού κράτους.
Ό,τι και να κάνει η Αστυνομία, θα βρεθεί υπόλογη στα μάτια των «προοδευτικών» προπαγανδιστών ή και ανοήτων που παπαγαλίζουν χωρίς να αντιλαμβάνονται. Αν επέμβει για διάλυση ταραχώδους διαδήλωσης, όπου φυσικά θα χρησιμοποιήσει βία, θα κατηγορηθεί. Αν δεν επέμβει, πάλι θα φταίει, επειδή δεν επενέβη.
Έτσι, στα μάτια πολλών, ο νεαρός αστυνομικός είναι εχθρός του λαού, και όχι φρουρός του νόμου. Διότι και ο νόμος του αστικού κράτους, εχθρεύεται τον λαό. Άρα, ένας συνεπής «προοδευτικός» οφείλει να μη τον σέβεται και να μη υπακούει σ' αυτόν. Η έκφραση «με το τσαμπουκά μας», ακούγεται τακτικά. Είναι ιδεολογικές επομένως οι διαφορές, δεν είναι ούτε τακτικής ούτε υπηρέτησης προσωπικού συμφέροντος.
Βέβαια, στην Ελλάδα καλλιεργήθηκε επί δεκαετίες η περιφρόνηση στους νόμους, αφού όσοι έχουν πλάτες τα κόμματά τους, μένουν ατιμώρητοι σε πλήθος παράνομων ενεργειών, που κολάζονται όμως στον μη «προοδευτικό» πολίτη. Είτε διότι οι αστοί πολιτικοί είναι ψοφοδεείς είτε διότι ελπίζουν σε συλλογή ψήφων, αντιδημοκρατικά και ανήθικα, επιτρέπουν τις παράνομες ενέργειες.
Και τώρα που έρχονται τα δύσκολα, νομίζει κάποιος ότι είναι εύκολο «εν μια νυκτί» να υποχρεωθούμε, όσοι αρεσκόμαστε στην παρανομία, να συμπεριφερθούμε ως πολίτες (δηλαδή υπεύθυνοι και φιλόνομοι); Η δημοκρατία προβλέπει πώς αντικαθίσταται ένας νόμος, μη αρεστός. Το σύνταγμα πουθενά δεν κάνει λόγο για «τσαμπουκά», με τον οποίο στην ουσία κυβερνιόμαστε επί χρόνια. Αυτό είναι το πεδίο της σύγκρουσης, αφού οι αστοί πολιτικοί δεν έχουν πια περιθώρια ανοχής. Και τώρα θα καταλάβουν τι ακριβώς εξέθρεψαν επί τόσα χρόνια.
Ο Μακεδών
Υ.Γ. Εξυπακούεται, ότι ο υπογραφόμενος με κανέναν τρόπο δεν υιοθετεί πρακτικές της Αστυνομίας που εκφεύγουν των ορίων που θέτουν οι νόμοι.
www.voria.gr

Πηγή: http://www.eglimatikotita.gr/