ΠΟΝΤΙΚΙ: "Μέρκελ Είσαι και θα είσαι η πρωθυπουργός.."

Πηγή: http://piperistostoma.blogspot.com/

Η ανεργία στους νέους της Ε.Ε

Η ανεργία στους νέους της Ε.Ε (infographics)

To ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, δημοσίευσε στο ίντερνετ, ένα χάρτη με τα ποσοστά της ανεργίας στους νέους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ελλάδα κατατάσσεται μαζί με την Ισπανία στις χώρες με τη μεγαλύτερη ανεργία στους νέους με πανεπιστημιακή ή α νώτερη μόρφωση, με ποσοστό άνω του 40%.

Περίπου ένας νέος στους τέσσερις είναι άνεργος στην Ευρώπη σήμερα και σε ορισμένες χώρες το ποσοστό φθάνει ένα εφιαλτικό 60%. Οι αριθμοί μιλούν και την Τρίτη, η επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων του ΕΚ ζήτησε να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην ανεργία των νέων. Ειδικά να δοθεί χώρος στην" Εγγύηση για τους Νέους" και την "Πρωτοβουλία για την Απασχόληση των Νέων", τώρα που το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο από το οποίο αντλούν κονδύλια, ετοιμάζεται για την περίοδο 2014-2020.

http://tvxs.gr/news/ευρώπη-eop/η-ανεργία-στους-νέους-χάρτης

Πηγή: http://piperistostoma.blogspot.com/

ΜΕ ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΟ ΠΟΛΩΝΙΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΤΗΚΕ Ο ΑΡΑΦΑΤ

Ο Παλαιστίνιος ηγέτης Γιάσερ Αραφάτ, που πέθανε το 2004,
είχε δηλητηριαστεί με ραδιενεργό πολώνιο, σύμφωνα με τα συμπεράσματα από τις εργαστηριακές εξετάσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Ελβετία και περιλαμβάνονται σε ντοκιμαντέρ. Ο Παλαιστίνιος ηγέτης Γιάσερ Αραφάτ, που πέθανε το 2004, είχε δηλητηριαστεί με ραδιενεργό πολώνιο, σύμφωνα με τα συμπεράσματα από τις εργαστηριακές εξετάσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Ελβετία και περιλαμβάνονται σε ένα ντοκιμαντέρ το οποίο προβάλλεται από το αραβικό τηλεοπτικό κανάλι Αλ Τζαζίρα.

Οι αναλύσεις στο ελβετικό εργαστήριο έγιναν σε βιολογικά δείγματα που ελήφθησαν από τα προσωπικά αντικείμενα και ενδύματα του Αραφάτ, τα οποία δόθηκαν στη χήρα του, Σούχα, από το στρατιωτικό νοσοκομείο του Περσί, στα νότια του Παρισιού, όπου άφησε την τελευταία του πνοή ο Παλαιστίνιος ηγέτης.

"Το συμπέρασμα είναι ότι βρήκαμε πολώνιο σε σημαντικά επίπεδα στα δείγματα αυτά", δήλωσε ο Φρανσουά Μποσίντ, ο διευθυντής του Ινστιτούτου Ραδιοφυσικής της Λοζάνης.

Με ραδιενεργό πολώνιο είχε δηλητηριαστεί και ο Ρώσος πρώην κατάσκοπος Αλεξάντρ Λιτβινένκο, ο οποίος πέθανε το 2006 στο Λονδίνο.

Ο Αραφάτ ασθένησε ενώ βρισκόταν στη Ραμάλα της Δυτικής Όχθης, πολιορκημένος στο γενικό επιτελείο του από τον ισραηλινό στρατό, και πέθανε στις 11 Νοεμβρίου 2004 στο Περσί. Ο θάνατός του παρέμεινε ένα αίνιγμα αφού οι περίπου 50 γιατροί που τον εξέτασαν δεν κατάφεραν να προσδιορίσουν την ακριβή αιτία της επιδείνωσης της υγείας του. Οι Παλαιστίνιοι κατηγορούσαν το Ισραήλ ότι τον δηλητηρίασε.

Για να επιβεβαιωθεί ότι ο θάνατος του Αραφάτ προκλήθηκε από δηλητηρίαση με πολώνιο θα πρέπει να γίνει εκταφή της σορού του και να ακολουθήσουν εκτεταμένες αναλύσεις, πρόσθεσε ο Μποσίντ. 

"Εάν (η Σούχα Αραφάτ) θέλει πραγματικά να μάθει τι συνέβη στον σύζυγό της, θα πρέπει να βρεθεί ένα δείγμα (...) Η εκταφή του Αραφάτ θα μας παράσχει ένα δείγμα το οποίο θα πρέπει να περιέχει μεγάλη συγκέντρωση πολωνίου, εφόσον τον είχαν δηλητηριάσει", κατέληξε.

 

http://hellenic-music-videos.blogspot.gr 

Πηγή: http://antidimos.blogspot.com/

Οι…αθώες περιστερές

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΤΟ κυνήγι της ψήφου που δηλητηρίαζε τα πάντα. Άρχοντες στο θρόνο τους και αρχόμενους στην καθημερινότητα τους. Και ήταν διαρκής και διαρκείας. Όσο τα χρόνια που περάσαμε δημοκρατικά, πλην με την ψήφο μας ανταλλακτική σταθερά που μας έμπασε στα ηδονικά δωμάτια της διαφθοράς, πριν καταντήσουν κελιά της...
φυλακής μας.

ΔΕΝ είχες άλλη οδό παρά εκείνην του κομματισμού, με το ταμπελάκι στο πέτο. Ούτε ο πολιτικός (καριέρας) είχε «αύριο» χωρίς εκείνα τα παλιά πολιτικά του(ς) κόλπα σε νέα έκδοση, προσαρμοσμένη στους καιρούς, τα μέσα και την τρέχουσα άποψη για κόμματα και «ιδεολογίες». Κι όταν πλησίαζαν οι εκλογές, όλα έπαιρναν χειροπιαστή μορφή, συμπυκνωμένα στο ψηφοδέλτιο με τους «εσταυρωμένους». Και, βέβαια, νωρίτερα, είχε προηγηθεί «αγώνας». Ο ταξιτζής με την εφημερίδα του αφημένη αφελώς στο «ράφι» και τη γλώσσα του ροδάνι. Και ο συνδικαλιστής; Γαλβανισμέν� �ς απ' του κόμματος τα νάματα και την ιδεολογία της παράταξης, έστηνε το σκηνικό στο χώρο της δουλειάς. Για τον «θρίαμβο» που θα' φερνε επιδόματα για το σινάφι και ψήφους για τον ίδιο.

ΚΑΜΙΑ, λοιπόν, έγνοια για τη στραβή πορεία. Ούτε μια «κακή» λέξη για τον κακομαθημένο πολίτη, μη γίνουν κακοί. Μόνο τα τραστ και τα μονοπώλια ήταν ο στόχος τους και ο στόχος μας, η πλουτοκρατία και η φοροδιαφυγή των «μεγάλων». Οι «μικροί» εκτός και θυμηθήκαμε τον Μ. Χατζηδάκη: «Δύο είναι οι κίνδυνοι για τους ανθρώπους: Ο ελιτισμός και ο λαϊκισμός».

ΚΑΝΕΝΑΣ και καμιά απ' πους σημερινούς πολιτικούς που καταγγέλλουν και κραυγάζουν δεν νοιάστηκε για φρένο στις σπατάλες, στις «συνήθειες», τις πράξεις και τα «έργα» κακομαθημένων νεοελλήνων. Κι ούτε κόμμα και παράταξη, είτε ηθικός αυτουργός των σημερινών «διαμαρτυρομένων» που σηκώνουν αδιάφορα τους ώμους δεν ομολόγησε. Δεν πήρε την ευθύνη για νοοτροπίες λαϊκές και καταστροφικές που δεν προσπάθησε ν' αλλάξει. Για λάθη και παραλήψεις «ομολόγων» και ομοϊδεατών του. Δεν βγήκε ένας είτε μία των (σημερινών) λαλίστατων να καταγγείλει, για � �αράδειγμα» το πάρτι περί το φάρμακο. Ούτε πρόλαβαν τους καταληψίες, ούτε και μίλησαν για ηγεμονικούς μισθούς κάποιων του δημοσίου.

ΚΑΙ τι μας λέει, σήμερα, ο κ. Λαφαζάνης; «Μη τα βάζετε με τους εργαζόμενους της Βουλής». Κι εμείς, πονηρεμένοι τον ρωτάμε: Αυτούς που διορίσατε ΚΑΙ εσείς, αναλογικά, ρουσφετολογικά και…ξεδιάντροπα; Και συμπληρώνει ο κ. Οικονόμου, του γνωστού διδύμου (με τον Λυριτζή), που τσέπωναν απ' την ΝΕΤ το χιλιαρικάκι τους ημερησίως). «Ρίξτε τους τόνους, δεν είναι σωστό να τα βάζει κλάδος εργαζομένων με άλλους».

Πηγή: http://antidimos.blogspot.com/

Ταξιδιώτης του χρόνου, ο οποίος επέστρεψε μετά από 74 έτη, πέθανε σε ηλικία 31 ετών

Ταξιδιώτης του χρόνου, ο Rudolf Fenz, Senior εξαφανίστηκε το 1876 και επέστρεψε μετά από 74 έτη. Πέθανε σε ηλικία 31 ετών.

Παρά την έντονη αναζήτηση από την αστυνομία,ο Fenz δεν βρέθηκε ποτέ. Ωστόσο, η οικογένειά του κατέχει πάντα την ελπίδα ότι θα επέστρεφε. Περίμεναν χρόνια, τελικά πέθαιναν ένας-προς-ένα ακόμα με την ελπίδα ότι ο αγαπημένος τους Rudolf μπορεί να έρθει πίσω.

Για όλους τους συγγενείς του που ζούσαν ,ο Rudolf Fenz είχε πεθάνει ,αλλά τελικά επέστρεψε. Και επέστρεψε με τον πιο απίστευτο τρόπο που είναι δυνατόν.Ο Rudolf Fenz ξαφνικά εμφανίστηκε τον Ιούνιο του 1950 στο κέντρο μιας πολυσύχναστης πόλης, στο κέντρο του Μανχάταν στη Fifth Avenue 74 χρόνια μετά.
Δευτερόλεπτα μετά που εμφανίστηκε στη μέση της Fifth Avenue ,λόγο μεγάλης κίνησης χτυπήθηκε και σκοτώθηκε από αυτοκίνητο.

 Ο χρόνος είχε παίξει ένα σκληρό τέχνασμα για τον Fenz, που προωθείται για τρία τέταρτα του αιώνα στο μέλλον, μόνο για να τον πετάξει μπροστά σε ένα αυτοκίνητο.
Από την έναρξη της έρευνας τους στον περίεργο θάνατο ενός παράξενα ντυμένου ανθρώπου, η αστυνομία της Νέας Υόρκης γνώριζε την υπόθεση ότι δεν θα ήταν καθόλου τυπική.
Ο οδηγός ο οποίος χτύπησε και σκότωσε τον παράξενο πεζό κατέθεσε ότι ο άνθρωπος έμοιαζε σαν να ήταν από αλλού, και ορκίστηκε ο άνθρωπος εμφανίστηκε κυριολεκτικά χωρίς προειδοποίηση μπροστά του .

Το ίδιο το πτώμα ήταν ένα αίνιγμα.

Παρά το γεγονός ότι ο αποθανών ντυμένος άψογα και από τα ρούχα που εξέτασαν, η αστυνομική έρευνα επιβεβαίωσε ότι ο άνθρωπος μυστήριο φορούσε ρούχα σχεδόν έναν αιώνα πριν από σήμερα.
Σύμφωνα με την αστυνομία και τα αρχεία-που γράφτηκαν από την έρευνα αξιωματικών στον τόπο του ατυχήματος, ο νεκρός φορούσε ένα μαύρο παλτό, ένα καπέλο με πλατύ γείσο, παντελόνια και περίεργα παπούτσια που δένουν με τον, 19ος αιώνα,και πόρπες μεγάλου μεγέθους. Αυτός φαίνεται να είναι στα τριάντα του.

Η Αστυνομία ακόμη βρήκε νομίσματα στο πορτοφόλι του και χαρτονομίσματα των ΗΠΑ με ημερομηνίες πριν από τη δεκαετία του 1870 και τηλεκάρτες με χαραγμένο το όνομα "Rudolf Fenz, Senior."

Οι αστυνομικοί ανακάλυψαν επίσης μια απόδειξη για την επιβίβαση αλόγων και την αποθήκευση μίας μεταφοράς μεταξύ των αποτελεσμάτων της έρευνας του ανθρώπου.
Ανίκανος να προσδιοριστεί ο τόπος όπου Rudolf Fenz Senior ζούσε ή να εντοπίσει οποιοσδήποτε πλησιέστερος συγγενής, έτσι λοιπόν η αστυνομία παρέδωσε την υπόθεση σε έναν από τους ανακριτές για αγνοούμενους,τον Hubert Rihn. Με τους πόρους του Γραφείου Αγνοουμένων Ατόμων της Πολιτείας της Νέας Υόρκης,ο Rihn σε επαφή με τους ομολόγους του από τις ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Αυστρίας και της Γερμανίας, σε μια προσπάθεια να βρει οποιοδήποτε υπάρχον συγγενή του θύματος.

Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, η έρευνα Rihn του έτρεξε σε αδιέξοδα.
Τέλος, σχεδόν σε μια πράξη απελπισίας,ο Rihn ψάχνει ένα αντίγραφο ενός παλιού τηλεφωνικού κατάλογου από το 1939 της Νέας Υόρκης . Εκεί, οι επίμονοι ερευνητής διαπίστωσαν μια σημαντική ένδειξη: στον κατάλογο που παρατίθεται υπάρχει ένα άτομο που ονομάζετε Rudolf Fenz, Junior.
Αυτή η ανακάλυψη, που ακολουθείται από πολύ επίπονο έργο της αστυνομίας, οδήγησε τον Rihn σε μια ηλικιωμένη γυναίκα, τη χήρα του Rudolf Fenz, Junior.

Εδώ η υπόθεση παίρνει πιο ασυνήθιστη και περίεργη τροπή με τη σειρά της. Τα γεγονότα που προέκυψαν έκαναν τους αξιωματικούς της αστυνομίας της Νέας Υόρκης να ζαλιστούν.
Κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης συνέντευξης με τον κ. Rudolf Fenz, νεώτερο, είπε στους ανακριτές ότι ο πατέρας του Rudolf Fenz, Senior, εξαφανίστηκε κατά τη διάρκεια μιας καθημερινής βόλτας του. Εκείνη την εποχή, ο γιος του και αργότερα ο σύζυγός της ήταν μόλις τεσσάρων ετών. Αναφορές έγιναν από την οικογένεια και μια έρευνα που διεξήχθη από τις αρχές, αλλά κανένα ίχνος του αγνοούμενου πατέρα δεν ήρθε ποτέ στην επιφάνεια

Το έτος 1876 ο Rudolf Fenz, ήταν τότε 31 ετών.

Έτσι ο Rihn έψαξε σε αρχεία του 19ου αιώνα από ανεξιχνίαστες περιπτώσεις αγνοουμένων που καταγράφηκαν από το Γραφείο Αγνοουμένων Ατόμων της Πολιτείας της Νέας Υόρκης. Εκεί, προς έκπληξή του, είδε τον Rudolf Fenz, Senior, που τον ανέφεραν από την οικογένειά του ως αγνοούμενο.

Μια παλιά φωτογραφία του Rudolf Fenz, (η φωτογραφία ήταν η ακριβής ομοιότητα του ανθρώπου που θανατώθηκε στην πολυσύχναστη οδό της Νέας Υόρκης
http://www.apocalypsejohn.com 

Πηγή: http://antidimos.blogspot.com/

Ο Σαμαράς αναβιώνει το σκληρό κράτος της «επαράτου» δεξιάς. Αυταρχισμός, εκβιασμοί και τρομοκρατία το νέο δόγμα.

Γράφει ο Στάθης Διομήδης

Η κυβέρνηση ,για ακόμη μία φορά, φέρνει με τη διαδικασία του κατεπείγοντος προς ψήφιση, ένα κατάπτυστο πολυνομοσχέδιο. Ένα νομοσχέδιο που στόχο έχει την εξαθλίωση και την τρομοκρατία του Ελληνικού Λαού. Έχοντας αναγάγει το Ελληνικό κοινοβούλιο σε χωματερή αισχρών νομοθετημάτων, καταστρατηγώντας κάθε Συνταγματικό διαδικασία, ο Σαμαράς και το κονκλάβιο του επιβάλλουν με......

εκβιαστικές τακτικές τον αυταρχισμό και την τρομοκράτηση των Ελλήνων.

Ανα φέρω μόνο μία από τις διατάξεις του κατάπτυστου εκτρώματος-νομοθετήματος των Σαμαροστουρνάρων που αποδεικνύει τη φασίζουσα πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση Σαμαρά και το υπηρετικό προσωπικό που τον στηρίζει: «το δημόσιο, ακόμη και αν έχει χορηγήσει ρύθμιση τμηματικής εξόφλησης στην οποία ο οφειλέτης είναι συνεπής, μπορεί να λάβει μέτρα αναγκαστικής είσπραξης εφόσον η οφειλή δεν είναι εξασφαλισμένη. Για παράδειγμα, μπορεί να εγγράφει υποθήκες σε περιουσιακά στοιχεία, ακόμη και να προχωρά σε κατασχέσεις!, και να μην χορηγεί αποδε ικτικό ενημερότητας».

Μόνο και μόνο η πιο πάνω διάταξη του νομοσχεδίου δείχνει με τον χειρότερο τρόπο πια είναι η πολιτική της κυβέρνησης Σαμαρά. Ο τρόπος που πολιτεύεται η κυβέρνηση τους τελευταίους μήνες δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνειών. Βασικές της αρχές είναι: εκβιασμοί και κρατική τρομοκρατία, σκληρός αυταρχισμός και το χειρότερο όλων: οικονομική τρομοκρατία.

- Σκληρός αυταρχισμόςόπως π.χ. στις Σκουριές που κάνουν επίδειξη ισχύος οι δυνάμεις καταστολής του σερίφη Δένδια, και θυμίζουν εποχές χούντας κάνοντας νυχτερινές επιθέσεις σε σπίτια φιλήσυχων κατοίκων μόνο και μόνο για να δείξουν οι κυβερνώντες την απόλυτη υποταγή τους στη διαπλοκή και ταυτόχρονα να τρομοκρατήσουν όποιον διεκδικεί τα αυτονόητα Δημοκρατικά του δικαιώματα.

- Εκβιασμοί και τρομοκρατία με αφορμή την απόλυση δεκάδων χι� �ιάδων εργαζομένων στο δημόσιο τομέα. Με διαδικασίες που θα ζήλευε και η χούντα του Πινοσέτ, ο Σαμαράς απολύει χιλιάδες δημοσίων υπαλλήλων με βασικό κριτήριο την υποβολή της απόλυτης υποταγής του εργαζομένου στο αρμόδιο υπουργικό γραφείο. Όποιος γονατίσει στο υπουργικό γραφείο παραμένει, όποιος δε σκύψει απολύεται… Είναι το μοναδικό κριτήριο.

Ενώ ταυτόχρονα όποιοι θα προσλαμβάνονται, θα περνούν από συνέντευξη και εκθεσούλα ιδεών. Ή δηλαδή γονυκλισίες στο εκάστοτε υπ� �υργικό γραφείο ή δεν προσλαμβάνονται ποτέ. Μόνο πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων δεν έχει θεσπίσει ο Σαμαράς, ο άρχων του νεοσκοταδισμού στην Ελλάδα.

- οικονομική τρομοκρατία όχι μόνο για την φασιστική διάταξη του πολυνομοσχεδίου που αναφέρω στην αρχή, που θα γίνεται πράξη «διότι δε συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις» για όλους όσους αντιστέκονται στην κυβέρνηση και δεν έχουν υποβάλλει τα σέβη τους,  αλλά και με δεκάδες άλλες διατάξει ς και νομολογίες του Στουρνάρα (ανθρώπου και πουλέν των Σημίτη και Παπαντωνίου για να μην ξεχνιόμαστε). Το κριτήριο της επιλογής είναι απλό και συγκεκριμένο: ή κάνεις ότι διατάσσει η κυβέρνηση ή σου κατάσχουμε τη όποια περιουσία έχεις. Γιατί τα αυταρχικά καθεστώτα δεν έχουν αδιέξοδα…

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι η Γερμανική επεκτατική πολιτική έχει βρει στην Ελληνική τρικομματική κυβέρνηση τους πιο σκληρούς εκφραστές της. Οι Έλλην� �ς πολίτες έχουν γίνει τα πειραματόζωα των γερμανικών οικονομικών κρεματορίων ενώ Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης παίζουν με τον καλύτερο τρόπο το ρόλο των γκάουλαϊτερς.

Είναι πλέον βέβαιον ότι ο Αντώνης Σαμαράς αναβιώσει το σκληρότερο κράτος της δεξιάς που γνώρισε η χώρα τον τελευταίο αιώνα. Αυταρχισμός, εκβιασμοί, τρομοκρατία, κλείσιμο του ματιού στο παρακράτος, και απόλυτος εκφοβισμός του λαού είναι το όραμα του Σαμαρά και των ακολούθων του, Βενιζ έλου και Κουβέλη. Ο Λαός με Δημοκρατικές αλλά ειρηνικές διαδικασίες πρέπει να αντισταθεί στη νεοφασιστική λαίλαπα που επιβάλλει ο σχιζοφρενικός νεοφιλελευθερισμός της κυβέρνησης.

Πηγή: http://kafeneio-gr.blogspot.com/

Φράου-less: Λες και έτσι θα σταματήσεις την εκμετάλλευση

Του Πέτρου Αργυρίου 

 

Ματωμένες φράουλες. Εμείς θέλουμε τις φράουλες μας χωρίς αίμα και κομματάκια μεταναστών. Φτηνές και καθαρές.

Παραδεισένιες.

Για τους περισσότερους από εμάς, η συντριπτική πλειοψηφία των πραγμάτων � �ου τρώμε και χρησιμοποιούμε έχουν εγκιβωτισμένους τόνους ιδρώτα. Και ενίοτε αίματος. Και είναι ιδρώτας και αίμα κυρίως αλλωνών.

Από τα αθλητικά παπούτσια που φοράς όταν κάνεις τσόκινγκ για να είσαι φιτ, μέχρι το κακάο που το παιδάκι σου λατρεύει να πίνει, από τα φιλετάκια που λατρεύει η γυναίκα σου μέχρι το καλό σου το........ κουστούμι, όλα αυτά και πολλά περισσότερα περιέχουν τόνους ιδρώτα και ενίοτε αίματος αλλωνών. Και φορές φορές το αίμα είναι και παιδικό.

Έτσι είναι τα πράγματα σε ετούτο των πλανήτη. Τα πράγματα των ανθρώπων είναι φτιαγμένα από ιδρώτα και αίμα. Κυρίως αλλωνών.

Όταν το αίμα είναι εισαγόμενο είναι οκ. Δε ρωτήσαμε, δε μάθαμε.

Τώρα που το αίμα χύθηκε στην Ελλάδα, η λύση είναι μία: εμπάργκο στις φράουλες Μανωλάδας να μη λερωθούν οι καταναλωτικές μας συνήθειες με εγχώριο αίμα.

Ο τοπικισμός απέκτησε κοσμοπολίτικη γκλαμουριά. Επιτέλους μπορούμε τώρα που πτωχεύσαμε να καμωνόμαστε τους συνειδητοποιημ� �νους.

Να σε πω: Δεν πυροβόλησαν σύσσωμοι οι καλλιεργητές φράουλας λαθρεργάτες.

Όχι.

Να σου δώσω μερικά στοιχεία: Φέτος οι καλλιερ γητές φράουλας στην Ευρώπη έπαιρναν 0,5 εως 0,7 το κιλό. Φαντάσου τώρα ένα καλλιεργητή που πρέπει να συγκεντρώσει ας πούμε 10000 ευρώ χωρίς να συνυπολογίσουμε τα όποια κόστη. Θα πρέπει να μαζέψει μόνος του 2000 κιλά φράουλες. Για να φας εσύ φτηνή φράουλα θα πρέπει κάποιος να μαζέψει δύο χιλιάδες κιλά φράουλες ίσα ίσα για να ζήσει.

2 χιλιάδες κιλά φράουλες.

Αν πληρώνει εργάτη 25 ευρώ μεροκάματο, ο εργάτης πρέπει να του μαζέψει αρκετά παραπάνω από 50 κιλά φράουλες, καμιά χιλιάρα φράουλες την ημέρα. Χίλιες φράουλες για να φας εσύ φράουλα του ενός ευρώ το κιλό. Να σπάσει η μέση και του καλλιεργητή και του εργάτη δηλαδή.  

Η φράουλα αποτελεί πλέον ένα από τα τρανταχτά � �αραδείγματα αποτυχίας της ελεύθερης αγοράς. Και η αποτυχία της ελεύθερης αγοράς είναι η μέθοδος επιβολής της. Η εξαθλίωση και η εκμετάλλευση είναι αυτά που ρίχνουν τις τιμές και οι χαμηλές τιμές είναι αυτές που δημιουργούν ακόμη περισσότερη εκμετάλλευση σε ένα φαύλο κύκλο σύνθλιψης των τιμών και των μικρών «ψαριών».

Η φρικτή ιστορία του τσιφλικά δεν μας λέει μόνο το πασιφανές του πόσο απάνθρωπο� � είναι ο καπιταλισμός για τους περισσότερο αδύναμους. Μας λέει το πόσο χειρότερος είναι ένας νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός όπου τα πάντα λειτουργούν χωρίς ρύθμιση, χωρίς παρέμβαση, χωρίς εποπτεία.

Άσχετα από τις πολιτικές τοποθετήσεις των εμπλεκομένων, το παράδειγμα της Μανωλάδας λειτούργησε ως τυπικό του νεοφιλελευθερισμού, αυτής της παράδοξης  πολιτικοοικονομικής αίρεσης που κυβερν ά τον κόσμο:

Σωματέμποροι χωρίς ρύθμιση, έλεγχο, παρέμβαση φέραν λαθρεργάτες, από Ασία μεριά αυτή τη φορά.

Τσιφλικάδες χωρίς ρύθμιση, έλεγχο, παρέμβαση αγοράσαν την φθηνή εώς τσάμπα εργασία.

Οι λαθρεργάτες χωρίς ρύθμιση, έλεγχο, παρέμβαση, εποπτεία δουλεύαν για τα λαμόγια του κερατά δεσμευόμενοι μονομερώς από μια διμερή συμφωνία που οδήγησε σε δύο φαινόμενα: Τη φτηνή φράουλα λόγω φτηνής εργασίας που χωρίς ρύθμιση, έλεγχο, παρέμβαση πίεζε ασφυκτικά άλλους καλλιεργητές φράουλας που δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν για ηθικούς λόγους να έχουν πρόσβαση στη λαθρεργασία και την αμοιβή των λαθρεργατών με άπλετα νομίσματα καυτού μολυβιού.

Ο τσιφλικάς στην Μανωλάδα δεν ήταν μόνο καθήκι του κερατά. Δεν ήταν μόνο εκμεταλλευτής. Ήταν και τεράστιος μαλάκας. Και κάκιστος επιχειρηματίας.

Οι πυροβολισμοί στο ψαχνό μάτωσαν τη φράουλα παγκοσμίως. Αν δεν μπει στη φυλακή ο τσιφλικάς, του χρόνου θα ψάχνει για εργάτες με τα κιάλια. Ο νεοφιλευλ� �ρισμός έχει ανάγει κάκιστους επιχειρηματίες, κοντόφθαλμους και αδίστακτους όσο ο τσιφλικάς της Μανωλάδας σε πρότυπα. Η ελεύθερη αγορά που επιτρέπει σε κάτι τέτοιους μαλάκες να κάνουν ότι τους κατέβει είναι καταδικασμένη όχι μόνο ηθικά αλλά εν τέλει και οικονομικά. Και μαζί της θα πάρει και όλους μας.  

Αλλά ας γυρίσουμε στο μείζον θέμα, το ηθικό. Τι κάνουμε για αυτό;

Εμπάργκο. Ναι, ναι, εμπάργκο.

Ωραίο ακούγεται. Ας το μελετήσουμε λίγο όμως το πράγμα.

Πέρα από το γεγονός του ότι ποτέ δεν πολυέτρωγες φράουλες γιατί το φρ� �ύτο είναι ευαίσθητο και δεν χωράει στη μέχρι πρότινος νοοτροπία σου του ψωνίζω με την οκά και έχω στοκ στο ψυγείο μου γιατί βαριέμαι να πηγαίνω στις λαϊκές και τα σούπερ μάρκετ πάνω από μια φορά την ημέρα οπότε σου είναι και εύκολο να «στερηθείς» τις φράουλες, δείχνεις να αδυνατείς να καταλάβεις ότι με το εμπάργκο σου στις φράουλες όχι μόνο δεν αποκαθιστάς το άδικο που έγινε στους λαθρεργάτες από τους επιστάτες του συγκεκριμένου μεγαλοτσιφλικά, αλλά με χάρη, υποκρισία και ηθική ανωτερότητα αγίου, γαμάς και κάτι εκατοντάδες οικογέ� �ειες που σπαν τη μέση τους για να τρως εσύ φράουλες.

Τι θα μπορούσε να γίνει για να αποκατασταθεί το άδικο;

Λέγεται νόμος. Και τείνουμε να το ξεχνάμε, να το παρακάμπτουμε ή να διαστρεβλώνουμε.

 Δεν αναφέρομαι σε κάποιον συγκεκριμένο νόμο, αλλά στην έννοια του νόμου μέσα στα πλαίσια ενός κράτους δικαίου που ούτε είχαμε, ούτε έχουμε και ούτε προβλέπεται να έχουμε.

Μέσα σ ένα τέτοιο πλαίσιο οι επιστάτες και ο μεγαλοτσιφιλικάς θα μπαίναν μέσα για πολύ μα πολύ καιρό. Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, περουσιακά στοιχεία των δρασ� �ών και των ηθικών αυτουργών θα δημεύονταν και θα δημιουργούταν ένα ταμείο για την αποζημίωση των λαθρεργατών ενώ οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις θα παραχωρούνταν σε κατά προτίμηση νέους αλλά και παλιούς καλλιεργητές που αποδεδειγμένα δεν χρησιμοποιούν τέτοιες πρακτικές αισχρής εκμετάλλευσης[1]. Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο όλοι οι κρατικοί αξιωματούχοι που συμμετείχαν στο αίσχος θα παύονταν άμεσα και οι � �πιχειρηματίες του τροφίμου που συνεργάζονταν με τον μεγαλοτσιφλικά θα καλούνταν να πληρώσουν και αυτοί πρόστιμο που θα πήγαινε στο ταμείο αποκατάστασης των λαθρεργατών. Για να πάρουν τα λεφτά της αποζημίωσης οι λαθρεργάτες θα έπρεπε να υπάρχει μία και μόνη προϋπόθεση: Να «δώσουν» τους σωματέμπορες που τους φέραν στη Μανωλάδα.

Απλά, άμεσα, δρακόντεια.

Για την εξασφάλιση εργατικών χεριών θα έπρεπε όπως ήδη συμβαίνει για άλλες καλλιέργειες να συνάπτονται διακρατικές συμφωνίες.

Δυστυχώς για να συναφθούν διακρατικές συμφωνίες θα πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον δύο κράτη και η Ελλάδα δεν έχει δημιουργήσει κράτος. Η Ελλάδα μπορεί να κάνει μόνο παρακρατικές συμ φωνίες όπως τα λαδώματα πριν τα μνημόνια και τα μνημόνια μετά τα λαδώματα.

Οι Μπαγκλαντεσιανοί λαθρεργάτες δεν ήρθαν στην Ελλάδα για τουρισμό. Ήρθαν για τον ίδιο λόγο που δουλεύεις και εσύ. Για τα φράγκα.

Το μαζί τους φάγατε που η ελληνική κοινωνία και η παγκόσμια κ� �ινότητα εκτόξευσε κατά της Μανωλάδας είναι τόσο δίκαιο όσο το «μαζί τα φάγαμε».

Φαντάζομαι ότι δεν είναι όλοι οι καλλιεργητές στην Μανωλάδα απάνθρωπα τέρατα που ποτίζουν τις φράουλες τους με αίμα μεταναστών.

Παρά ταύτα το εμπάργκο των αστών που δεν βοηθάει τους λαθ ρεργάτες σε τίποτα,  καταστρέφει και τους μικρότερους καλλιεργητές φράουλας. Και τους καταστρέφει με την μύτη ψηλά να μην του βρωμάν οι φράουλες.

Τι ποιητική δικαιοσύνη θεέ μου.  

Ρε αστείε αστέ. Ξέρεις τι θέλει τώρα ο λαβωμένος μετανάστης; Θέλει το εμπάργκο σου; Πανηγυρίζει για το εμπάργκο σου και λέει πωπω ρε πούστη μου τι ηθικά υπέροχος λαός που είναι αυτοί οι υπόλοιποι Έλληνες πλην των Μανωλαδαίων;

Τα λεφτά του πίσω θέλει ρε. Όπως τα θες και εσύ.  Εσύ που δεν ήσουν και το καλύτερο παιδί καθώς μπορεί να είσαι από εκείνους τους ιδιωτικούς υπαλλήλους των Ελλήνων ολιγαρχών, του Λαυρεντιάδη, του Βγενόπουλου, του Μπόμπολα, του Λάτση, του � �αρδινογιάννη, του Μελισσανίδη κλπ κλπ ή από κείνους τους δημοσίους των μεγαλοτσιφλικάδων του ΠΑΣΟΚ που κάναν το δημόσιο ιδιωτικό τους τσιφλίκι.

Ναι ναι εσύ. ΕΣΥ. Για τα φράγκα. Έντιμοι άνθρωποι σε βρώμικες δουλείες. Γιατί και εσύ όπως και ο λαθρεργάτης τα ίδια κίνητρα είχατε, όντως ανθρώπινα πλάσματα. Δουλειά για φράγκα. Όποια δουλειά. Αστική βέβαια. Γραφειοκρατική γιατί τις αγροτικές έχουμε τους Μ ανωλαδαίους και τους λάθρο.

Και τώρα πάλι πουλάς ηθική ανωτερότητα.

Να σου πω κάτι: Δε θες ανισότητα; Οκ σου βρήκα λύση:

Άκου: κατά� �γηση της ατομικής ιδιοκτησίας: Ναι, ναι. Με αυτό τον τρόπο δεν μπορεί να συσσωρευτεί πλούτος. Bye bye διαφορά δυναμικού, τέρμα το καύσιμο στη μηχανή του καπιταλισμού. Μου λες και μάλλον σωστά, ε δε θα γίνουμε και σοβιετία.

Οκ, άκου: τροποποίηση: Κατάργηση του κληρονομήσιμου πλούτου. Μετά θάνατον η ιδιωτική περιουσία θα περνά στο δημόσιο και θα διαμοι ράζεται στους πολίτες. Όλα τα παιδιά θα γεννούνται ίσα. Όλα.

Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς: Πέρα από τα πρακτικά προβλήματα μιας τέτοιας πρότασης όπως το ότι οι άλλες χώρες (περιλαμβανομένων και των εικονικών χωρών που λέγονται off shore) θα στρώνουν χαλί στους νέους τους πελάτες που θα ρευστοποιούν κατά μιλιούνια περιουσίες για να τις περάσουν παράτυπα στα καμά� �ια τους, όσοι Έλληνες έχουν πατεράδες και μανούλες που έχουν ακόμη κάτι να τους κληροδοτήσουν, δε θα δεχόμασταν την κατάργηση της κληρονομιάς ούτε με  σφαίρες.

Οκ:  Να το τροποποιήσω: Κατάργηση της κληρονομήσιμης περιουσίας για οτιδήποτε πάνω από 500000 ευρώ. Τέρμα οι υπερπλούσιοι. Πέρα από τα προβλήματα πρακτικής εφαρμογής, αυτό είναι τέλειο. Μπορεί κάποιος να βγει πρωθυπουργός με μια τέτοια πρόταση. Γιατί; Γιατί εμείς είμαστε οι πολλοί και οι εξ ορισμοί καλοί και οι άλλοι οι λίγοι και οι εξ ορισμού κακοί. Το δίκιο του φτωχού να σκεπάσει την ισχύ του πλούσιου.

Αλλά ας είμαστε ακόμη πιο ειλικρινείς. Αν τα 500000 γινόντουσαν 50000; Αν τα 50000 5000;

Το θέμα γι α σένα δεν είναι τόσο το τι είναι ηθικά σωστό. Το θέμα είναι αν περνάς την κρησάρα. Αυτό είναι όλο.   

 Αντί για όλες αυτές τις προτάσεις σου προτείνω κάτι άλλο. Να ξεχωρίσεις ως πολίτης, ως καταναλωτής, ως ψηφοφόρος, ως άνθρωπος, ως εραστής, ως μέλος οικογένειας, ως εργαζόμενος, ως εργοδότης την ήρα από το στάρι.

< div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">Για χρόνια επιβράβευες τη λαμογιά με κάθε δυνατό τρόπο. Μέχρι να έρθει η λυπητερή σε όλους μας.

Άσε λοιπόν τους συμψηφισμούς του μαζί τα φάγαμε και μαζί τους φάγανε. Άσε την ηθική ανωτερότητα γιατί με εξαίρεση κάτι απάνθρωπους θρησκευτικούς ηθικούς κώδικες οι περισσότεροι νεοέλληνες ποτέ δεν διέπρεψαν ηθικά, εκτρέφοντας και τρ� �φόμενοι από τη λαμογιά και τη διαφθορά.

 Φάε ένα σκασμό φράουλες ντόπιες μπας και ανέβει η τιμή και ξαναγίνει η φράουλα κάτι που να αξίζει να καλλιεργείται κάτω από ανθρώπινες συνθήκες ή κάνε με τους γείτονες σου μια σύμπραξη καταναλωτών που θα παίρνει απευθείας αγροτικά προϊόντα από τους καλλιεργητές και θα μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να ελέγχει τις πρακτικές τους, καλλιέργησε φράουλες � �όνος σου ή κάνε μια σύμπραξη περιαστικών καλλιεργητών μικρής κλίμακας. Βρες τρόπο να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Κατάλαβε ότι νεοφιλελεύθερο και ηθικό δεν μπορούν να συνυπάρχουν.    

Σταμάτα να στρουθοκαμηλίζεις και να νομίζεις ότι μόνο οι φράουλες είναι ματωμένες. Έχεις φάει εν αγνοία σου και εν γνώσει σου τόσο αίμα που κουνούπι στο μπόι σου θα έσκαγε.

Α ναι. Και από τα παιδάκια σου. Τα θρεφτάρια σου. Δεν είναι κακό για κάποια από αυτά που δεν τα παίρνουν τα γράμματα να τους υποδείξεις το δρόμο του εποχιακού έστω εργάτη/αγρότη για το χαρτζιλίκι και τις ανάγκες τους και να μην ψάχνεις κάθε πουστιά για να τους κάνεις γραφειοκράτες. Για να τους κάνεις κράτος. Γιατί να ξέρεις ότι για τον νεοφιλελευθερισμό το κράτος είναι απλά ένας μηχανισμός που χρησιμοποιεί για να επιβάλει � �ην ασυδοσία ορισμένων συμφερόντων. Όταν το κράτος κάνει τη δουλειά του (στην περίπτωση της Ελλάδας το παρακράτος), καθώς αυτό έχει μια διμερή συμφωνία με τον νεοφιλελευθερισμό που δεσμεύει το κράτος και μόνο (ουσιαστικά εσένα δεσμεύει και εσένα δημεύει και μόνο), όταν λοιπόν το κράτος κάνει τη δουλειά του νεοφιλελευθερισμού τότε ο νεοφιλελευθερισμός το πυροβολά στο ψαχνό και το στέλνει από εκεί που ήλθε.   

Τα εμπάργκο, οι απεργίες και όλες οι μαζικές στάσεις είναι πολύ σημαντικά όπλα για να παίζεις μαζί τους. Πρέπει να ξέρεις πώς να τα χρησιμοποιείς και που να τα στρέφεις αποφασιστικά αν δεν θες να τα παροπλίσεις ή να πάρουν τα σκάγια τους αθώους.

Τιμώρησε τους ενόχους. Τους τσιφλικάδες και το παρακράτος. Όχι συλλογικά τους αγρότες ρε αστέ. Γραφειοκράτη. Αυλικέ του καζινοσυ� �τήματος που σου δίνει πολλά για να σου τα πάρει όλα.

Παραιτήσου από τη δουλειά σου αν δουλεύεις για τους ολιγάρχες ή το παρακράτος. Μην πας σε δουλειές τους. Μην ψηφίζεις τους πολιτικοικονομικούς τσιφλικάδες. Μην είσαι τόσο αφελής όσο ο Μπαγκλαντεσιανός που δεσμεύεται σε διμερής συμφωνίες που δεσμεύουν μόνο αυτόν.

Αντί για αυτά που δε θα κάνεις, κάνεις εμπάργκο στις φράουλες να πάρεις κι άλλους αθώους μαζί σου μαζί με τους ενόχους.

Και όλα αυτά τώρα που σου περνάνε ένα πολυνομοσχέδιο μπλέντερ των όποιων δικαιωμάτων σου είχαν απομείνει, ακόμη και αυτό της ατομικής ιδιοκτησίας την οποία θα με σκότωνες αν σου την καταργούσα. Εμένα ναι. Τον πρωθυπο� �ργό που στην καταργεί αν δεν τηρείς τις ασήκωτες υποχρεώσεις σου προς ένα παρακράτος που σε πουλάει στον νεοφιλελευθερισμό, ακόμη τον ανέχεσαι. Τον μεσάζοντα του μεγαλοτσιφλικά και τον μεγαλοσωματέμπορα τον ανέχεσαι.

Αφού ετεροχρονισμένα σήκωσες το μπόι σου απέναντι στον εκμεταλλευτή της Μανωλάδας (και καλά έκανες αλλά μην νομίζεις ότι κέρδισες κάποια μάχη) και εκτονώθηκες, κρύβεσαι στην τρύπα σου τώρα που σε κάνουν λαθρεργάτη στη χώρα σου ή όπου αλλού σε εξαναγκάσουν να πας για να επιβιώσεις.

 Η Μανωλάδα συνέβαινε επί δεκαετίες. Η Μανωλάδα συνέβη. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι για κάτι που έχει ήδη συμβεί. Η Ελλάδα συμβαίνει επί δεκαετίες. Και συνεχίζει να συμβαίνει. Ίσως να προλάβεις να διασώσεις κάτι. Μάλλον δε θα σε αφήσουν.

Μήπως τώρα έχεις αρχίσει να καταλαβαίνεις πως παίζεται το παιχνίδι ή θα περιμένεις να πάρεις και άλλα μαθήματα καταστροφής;